مسئولان باید توجه مضاعفی به محرومیت و مظلومیت سیستان و بلوچستان داشته باشند

نویسنده : سنت آنلاین ۱۳ اسفند ۱۳۹۳ موضوع : گزارش و گفتگو  

به گزارش شفقنا، در استان سیستان و بلوچستان مناطق محروم زیادی وجود دارد. از جمله شهر زاهدان که مرکز استان است. در این شهر حاشیه ها و کپرهایی از دیرباز شکل گرفته اند که بعضی از آنها هیچ گونه امکاناتی از جمله؛ آب آشامیدنی، برق و گاز نیز محروم اند. گفته شده این حاشیه ها به علت آنکه بسیاری از شهرهای کوچک که بر اثر خشکسالی یا نبود امکانات خالی از سکنه شده است، افراد این روستاها و شهرستان ها برای یافتن شغلی مناسب به شهرهای بزرگ استان از جمله زاهدان سفر می کنند اما چون در این شهر هم از کار خبری نیست لذا مجبور به اسکان در نقاط حاشیه ای که حتی از کوچکترین امکانات رفاهی هم برخوردار نیست می شوند. در این مناطق شیوع مصرف مواد مخدر رقم بالایی دارد، انواع و اقسام بیماری از جمله بیماری های روده ای شایع است و امکانات بهداشتی نیز به ندرت دیده می شود.

احمد ۲۳ ساله که یکی از اعضای اردوهای جهادی است و برای کمک به مناطق محروم به استان سفر کرده می گوید: بسیاری از مسولان بارها به این مناطق سفر کرده اند اما امیدهای واهی به مردم می دهند و می روند و خبری از آنها نمی شود.

محمد ۵۲ ساله ما را به داخل خانه خود می برد و می خواهد که از نزدیک در جریان اوضاع نابسمان زندگی آنها باشیم. در خانه محمد و همینطور همسایگانش چاه های فاضلابی حفر شده که در آن آب نه چندان تمیز وجود دارد. در حالی آنان این آب را برای شستشو مورد استفاده قرار می دهند که به هیچ وجه بهداشتی نیست.

به گفته احمد بسیاری از مردم این مناطق حتی از دریافت یارانه به دلایل زیادی محروم اند که این امر خود مزیت بر علت می شود. این مناطق محروم و حاشیه ای  که هم دارای شیعه و هم سنی مذهب می باشند اما فقر و محرومیت در اینجا برای هیچ کدام تمایزی قایل نشده است.

در منطقه ای دیگر مدارس ابتدایی در کانکس هایی دایر است. کودکان زاهدانی کلاس درس خود را در اطاقک های این کانکس های تاریک و نمور برپا می کنند. غالب آنان تا دوره ابتدایی درس می خوانند و دیگر درس و مدرسه را رها می کنند.

کانکس هایی که در یکی از مناطق محروم زاهدان به جای کلاس درس دایر است

عبدالمالک به همراه چند نفر از دیگر مردانی است که هنگامی که برای تهیه عکس و گزارش به این منطقه رفتیم به جزییات بیشتری از وضع زندگی شان اشاره می کند. او می گوید: بیکاری در منطقه موج می زند. شغل اکثر مردم این ناحیه ها بنایی و کارگری است اما شاید ماه ها طول بکشد تا کسی برای بنایی بخواهد کارگر استخدام کند. تنها روزی ما مبلغ یارانه هایی است که هر ماه دریافت می کنیم.

از او درباره آگهی فروش خانه ها که بر در و دیوار برخی از منازل وجود دارد می پرسیم. مالک می گوید: چون امکانات در مناطق حاشیه ای کم است لذا مردم سعی می کنند با فروش خانه هایشان با مبلغی که کسب می کنند به مناطق بهتری بروند و مستاجر شوند. به همین خاطر این آگهی ها به وفور دیده می شود.

جالب است در خیابان های شهری مانند زاهدان در جای جای آن گالون های بنزین و گازوئیل دیده می شود و غالبا کودکان و پیرمردانی که اقدام به فروش آزاد سوخت می کنند. همینطور مرغ های زنده که به جای فریز شده در قفسه هایی نگهداری می شوند و برای مصرف مردم در گوشه و کنار شهر به فروش می روند.