واقعیت نیز همین است. جامعه بلوچستان امروز مشکلات فراوانی دارد که اگر ما صد سال دیگر منتظر بمانیم از سوی دولت حل نمی شود چرا که مشکلاتی هستند که به خود ما، عقب ماندگی ها و دور ماندن مان از تحولات عصر ارتباطات باز می گردند. مشکلاتی نظیر تعصبات قومی و مذهبی، تنبلی و تن پروری برخی جوانان، فخر فروشی های قومی و قبیله ای، بی تفاوتی ثروتمندان نسبت به مشکلات جامعه ، عقب ماندگی های علمی، رواج گسترده فروش و مصرف مواد مخدر، ، ازدواج های تحمیلی و رعایت نکردن حقوق زنان، ، نداشتن فرهنگ کار و رقابت، از دست دادن فرصت های سیاسی در انتخاب نمایندگان شایسته در مجلس و شورا های شهر و روستا و بسیاری مسائل دیگر که خود زمینه ساز معضلات متعدد اجتماعی، سیاسی و اقتصادی امروز هستند و رفع آنان نه از طریق دولت و حاکمیت بلکه به دست روشنفکران جامعه امکان پذیر است.البته نمی توان منکر کم توجهی های دولتی وفراهم نکردن فرصتهای برابر برای پیشرفت این قوم شد به طوری که میتوان گفت دولت ها می توانند با برنامه ریزی و دادن امکانات و فرصت به روشنفکران و تحصیلکردگان به حل مشکلات جامعه و جبران عقب ماندگیها کمک کنند اما باید بدانیم که:
« کس نخارد پشت من جز ناخن انگشت من »
در پایان نیز به چند نکته بسنده کرده و خود و همفکرانم را به تفکر و تأمل بیشتر در رفتار و عملکرد و نقش اجتماعی مان دعوت می کنم. دوستان همگی باید بدانیم برای توسعه و گذر از عقب ماندگی ها باید تلاش کرده و از تنبلی و گذران بیهوده عمر دوری کنیم. به فکر ارتقای تحصیلی خود بوده وتا می توانیم به مطالعه پرداخته و افکار مثبت و روشهای ایجاد تحول را به دیگران انتقال دهیم. ابتدا در خود تحرک ایجاد کنیم و سپس با دادن انرژی مثبت به دیگران، جامعه را به حرکت درآوریم. با راه اندازی تشکل ها و سازمان های مردم نهاد در زمینه های مختلف و بدون نیاز به سیستم دولتی گروه هایی از همفکران تشکیل داده و برای حل معضلات شهر و استان خود برنامه ریزی و تلاش کنیم. با گفتگو و اقناع خیران ثروتمند، معتمدین و روحانیون آنان را مجاب به همکاری و مساعدت کنیم. تفکر تغییر و اصلاح را همیشه در ذهن خود بپرورانیم و بدانیم که
"خداوند سرنوشت هیچ قومی را تغییر نمی دهد مگر آن که آن قوم خود نسبت به تغییر سرنوشت خود تلاش کنند".
No comments:
Post a Comment